Psychiczne skutki poronienia – na co uważać?

Poronienie to jedno z bolesnych doświadczeń, przez które może przejść kobieta czy mężczyzna.

To strata, która dotyka zarówno ciała, jak i psychiki, i może wywoływać ogromny ból i poczucie pustki.

Kobieta często zmaga się nie tylko ze skutkami fizycznymi, ale także psychicznymi, tak jak i jej partner, które to skutki mogą trwać przez wiele miesięcy, a nawet lat.

Smutek po stracie dziecka, lęki, poczucie winy czy utrata sensu życia to tylko niektóre z emocji, jakie towarzyszą tym, którzy doświadczyli poronienia.

Dla wielu osób to wydarzenie może stać się początkiem zmagań nawet z depresją po poronieniu lub innych problemów związanych ze zdrowiem psychicznym.

Śmierć dziecka pozostawia ślad na psychice, wywołując intensywne uczucia, które mogą być trudne do przepracowania.

Każda osoba reaguje na stratę inaczej, dlatego tak ważne jest, aby zrozumieć, jakie są najczęstsze psychiczne skutki poronienia i jak sobie z nimi radzić.

Kobieta po poronieniu

Dla kobiety strata nienarodzonego dziecka może być ogromnym przeżyciem, które w wielu przypadkach odciska piętno na jej psychice.

Niezależnie od tego, czy poronienie miało miejsce w bardzo wczesnej ciąży, czy w bardziej zaawansowanym etapie, samopoczucie po wczesnym poronieniu może być przytłaczające.

Często pojawia się uczucie smutku po stracie dziecka, które może prowadzić do izolacji i wycofania się z życia społecznego.

Po stracie kobiety mogą czuć, że ich ból jest niezrozumiany przez otoczenie.

Kobiety po poronieniu mogą czuć się przytłoczone poczuciem winy, zwłaszcza jeśli zastanawiają się, czy przyczyniły się do straty, np. myśląc „poroniłam przez stres”.

Takie myśli są jednak dość szkodliwe, a obwinianie się może prowadzić do głębszych problemów psychicznych.

Warto wówczas poszukać pomocy psychologicznej, aby zrozumieć, że poronienie jest zjawiskiem niezależnym od woli matki i nie zawsze możliwym do zapobieżenia.

Wsparcie bliskich i terapia pomagają przepracować traumę i spojrzeć na nią z innej perspektywy.

Mężczyzna po poronieniu

Mężczyźni po poronieniu często są niewidoczni w narracji na temat straty, a ich emocje bywają marginalizowane.

Utrata ciąży dotyka obu partnerów, ale mężczyźni często czują, że muszą być silni i wspierający, co może sprawiać, że ich własne emocje są tłumione lub niedostrzegane przez otoczenie.

Ta sytuacja może prowadzić do poczucia osamotnienia i niezrozumienia, a niekiedy także do trudności w komunikacji z partnerką, która przeżywa żałobę na swój sposób.

Wielu mężczyzn po stracie dziecka odczuwa ból i żałobę, ale może mieć trudność z wyrażeniem tych emocji – szczególnie jeśli kultura lub wychowanie promuje przekonanie, że mężczyźni powinni być opanowani i „radzić sobie” w trudnych sytuacjach.

Mogą również odczuwać gniew, bezsilność, a nawet poczucie winy, że nie byli w stanie ochronić swojej partnerki i przyszłego dziecka.

Dlatego tak ważne jest, aby mężczyźni mieli dostęp do wsparcia emocjonalnego i możliwość wyrażenia swoich emocji, nawet jeśli wydaje im się to trudne.

Dla wielu mężczyzn istotne może być wsparcie terapeutyczne lub uczestnictwo w grupach wsparcia dla osób po stracie ciąży, gdzie mogą rozmawiać o swoich uczuciach w bezpiecznym środowisku.

Rozmowa z partnerką o wspólnych uczuciach i doświadczeniach może także pomóc w zbliżeniu się do siebie i wzajemnym wsparciu w trudnym okresie.

Ważne jest, aby zarówno kobiety, jak i mężczyźni mieli możliwość przeżycia straty we własnym tempie i na swój sposób, bez presji społecznych oczekiwań.

Depresja po poronieniu – jak leczyć?

Część kobiet po poronieniu doświadcza depresji, jednak nie każda – nie każdy smutek jest depresją.

Ba, smutek jest jest naturalną reakcją na stratę, elementem procesu przeżywania żałoby.

Depresja po poronieniach może objawiać się w różnorodny sposób, od chronicznego smutku, przez poczucie bezradności, po myśli samobójcze.

Ważne jest, aby zrozumieć, że depresja po stracie dziecka objawy może przybierać różnorodne formy, a każdy przypadek wymaga indywidualnego podejścia.

Depresja po poronieniu objawy może obejmować:

• uczucie głębokiego smutku, które nie ustępuje,
• brak energii i chęci do działania,
• utratę zainteresowania codziennymi aktywnościami,
• trudności z koncentracją i podejmowaniem decyzji,
• izolowanie się od rodziny i przyjaciół,
• myśli o bezcelowości życia.

Leczenie depresji po stracie dziecka jest procesem, który może wymagać zarówno terapii indywidualnej, jak i wsparcia farmakologicznego.

Terapia jest jedną z najczęściej stosowanych metod, która pomaga kobiecie zrozumieć i przepracować uczucia związane z utratą.

Czasem konieczne jest także wsparcie psychiatryczne i przepisanie odpowiednich leków, które pomogą złagodzić objawy depresji.

Warto jednak pamiętać, że leczenie depresji wymaga czasu i cierpliwości, a także wsparcia bliskich.

Psycholog po poronieniach – Maja Rosińska

W procesie przepracowywania doświadczenia straty dziecka nieocenione jest wsparcie doświadczonego psychologa.

Ja, Maja Rosińska, psycholog specjalizująca się w pracy z kobietami, mężczyznami i parami w okresie okołoporodowym, m.in. po poronieniu, pomagam radzić sobie z emocjami, jakie towarzyszą stracie dziecka. W całym procesie bardzo pomocne okazują się grupy wsparcia, które regularnie prowadzę.

Rozmowa z psychologiem po poronieniu to krok w stronę zrozumienia i zaakceptowania bólu, a także znalezienia siły do dalszego życia.

Skupiam się na zrozumieniu emocji osoby.

Moje podejście opiera się na empatii, zrozumieniu i indywidualnym podejściu do każdej osoby, co jest kluczowe, zwłaszcza gdy psychika po poronieniu wymaga szczególnej uwagi i wsparcia.

Jako psycholog pomagam ludziom odkryć, jak poradzić sobie ze stratą nienarodzonego dziecka, w sposób, który szanuje ich przeżycia i emocje.

Znalezienie odpowiedniego psychologa po poronieniu to kluczowy krok, który może pomóc odzyskać równowagę psychiczną i zacząć na nowo budować życie po poronieniu.